м 1.(köne wagtda: erkin kazak drujinalarynyň saýlanýan naçalnigi) ataman 2.(rewolýusiýadan öňki Russiýada: kazak goşunynda we obalarynda bellenýän ýa-da saýlaw bilen geçýän harby, polisiýa we administratiw funksiýalary ýerine ýetiren naçalnik) ataman станичный атаман - stanisa atamany войсковой атаман - goşun atamany 3.разг. baştutan; ýolbaşçy атаман шайки разбойников - talaňçylar toparynyň baştutany
атаманить
несов. уст. см. атаманствовать
Словарь русского языка Ожегова
атаман
Название.
1) военно-административных должностей в казачьих областях до революции и в казачьих войсках в старину, лицо, занимавшее одну из таких должностей Станичный а. Войсковой а.